Vâsıl olmaz kimse Hakk’a cümleden dûr olmadan
Kenz açılmaz şol gönülde tâ ki pür-nûr olmadan

Sür çıkar ağyârı dilden tâ tecellî ide Hakk
Pâdişâh konmaz sarâya hâne ma’mûr olmadan

“Mûtû kable en temûtu” sırrını fehm eyleyen
Haşr u neşri gördü bunda nefha-i sûr olmadan

Sen müyesser eyle ya Rab bizlere beytin tavâf
İlmin ile amil eyle vâde tekmil olmadan

Hak cemâlin ka’besini kıldı âşıklar tavâf
Yerde Ka’be gökyüzünde Beyt-i ma’mûr olmadan

Mest olup mestâne geldim tâ ezelden tâ ebed
İçmişim aşkın şarâbın âb-ı engûr olmadan

Mest olanların kelâmı kendinden gelmez velî
Pes “Ene’l Hakk” nice söyler kişi Mansûr olmadan

Bir acep sevdaya düşmüş tutuşur Şemî müdâm
Hakk’a makbûl olmak ister halka menfûr olmadan