Cemal için canı kurban eylemedikçe
İsmâil gibi cemâl arzu eylemeyin dostlar.
Candan geçip tarikata girmedikçe
Aşıkım deyip yalan dava eylemeyin dostlar.

Aşıklığı ulu dava, eylesen bunu;
Mihnet ile sınar imiş Mevlâ’m seni;
Cefa ve sıkıntı ile olsan gece gündüz
Sevgiliden gönül özge eylemeyin dostlar.

Benlik ile tarikate girmediler
Candan geçmeyip yola adım koymadılar
Nefsi öldürmeyip teslim-fâni olmadılar
Ham tamahkârlık ile yola girmeyin dostlar.

İşbu aşkın yolu dilim olmaktır
Burada ağlayıp âhirette gülmektir.
Gül renkleri zeferan gibi solmaktır.
Böyle olmadan, âşıkım, deyip söylemeyin dostlar.

Mürşidlerin hizmetini eyle alışkanlık
Kendiliğimden yola girdim, deme sakın
İyi bilsen, tarikatın tehlikeleri var
Kılavuzsuz işbu yola girmeyin dostlar.

Mürşidlere hizmet eylesen, nefse âfet;
Değme cahil bu yollarda eyleyemez takat
Sadık kullar bu yolları bilir rahat;
Diri ölmeden cemâl arzu eylemeyin dostlar
“El-kezzabu lâ ümmeti” dedi size;
.
O Muhammed Hakk Resûlü idi bize;
Yalancıya cennet yoktur, vallahi ona
Yatan konuşup imansız olarak gitmeyin dostlar.

Ev-barkını terk etmedikçe görmez cemâl
Cemâl göreyim diyen âşık olur uykusuz
Öyle âşık sonunda görecek orada cemâl
Cemâl görmeden sırdan haber duymayın dostlar

Sırdan anlam duymayanlar yabancıdır
O âşıkın mekânları viranedir
Aşk yolunda can verenler sevgilidir
Candan geçmeden candan haber bilmeyin dostlar.

Kul Hoca Ahmed, kendinden geçmeden iddia eyleme
Halk içinde âşıkım deyip, dile alma;
Aşıklık ulu iştir, gâfil olma;
Gâfil olup Hakk cemâlini görmeyin dostlar.

Hoca Ahmet Yesevi