Arif-aşık can mülkünde elem çekse,
Yedi organ takat edemeyip lerzan olur.
Aşk deryası vücud içre cuş eylese,
Bilinçsiz olup girdab içre hayran olur.

Dalgıç gerek o deryaya özünü bıraksa,
Olta bırakıp büyük balıklarını avlasa,
Maksud incisini ondan sonra ele alsa,
Öyle mürşid halk içinde pinhan olur.

Tarikatın yolu uzak eylesen sefer,
Kimi yeter, kimi yetmez, kime tehlike.
Arayanlar erenlere sonunda yeter,
Er nazarı değen kişi merdan olur.

Yolun bulan merdanlara hizmet eyler,
Çok cemiyet arasında halvet eyler.
Eş-çocuk, mal ve mülkden uzlet eyler,
Güç işler bilmem nasıl kolay olur.

Her kim giyse melametin hırkasını,
Batınını düzeltip, viran eylese suretini.
Hiç çekmese mahlukatın minnetini,
Böyle aşık gitse, orada sultan olur.

Akıllı isen, doğru yola kadem vur,
Merdanların sohbetinden behre al.
Ashab-ı Kehf köpeğini görüb, ibret al,
İbret alan has kulları canan olur.

“Ya Rabbena, fağfirlena, zünübena!”,
Günahıma ikrar olup geldim ben işte.
Kahreylesen, Kahir senâ, Kadir senâ,
Lutfeylesen, yüz bin asi handan olur.

Kul Hoca Ahmed, uzak yolda hayran oldun,
Amelin yok, günden güne giryan oldun,
Erenlere yetişemeden şaşkın oldun,
Orada varsan nedâmetler çendan olur

Hoca Ahmet Yesevi