Seherlerde erken kalkıp feryad eyle,
Feryad edip yürek-bağrın edâ olsun.
Gözyaşını akıtarak etrafa saç,
Hakk önünde gözün yaşı tanık olsun.

İhlâs ile aşka kadem koyan bende,
Tâat kılmayıp Hakk dîdârını görmek nerede?
Can ve tenin tutuşup-yanıp varsan orada,
Dergâhına varıp, ağlayıp edâ olsun.

Gece-gündüz Hakk dîdârını dileyenler,
Ten ve canı aşk ateşine dağlayanlar,
Şevk şarâbın içsem diye ağlayanlar,
Şarâb içmeyip bütün kullar gedâ olsun.

Âşıkların halk içinde sırrı gizli,
Başını vurup, virânede yanar çokça,
Nara vurup, feryâd edip, eyler figân,
Kan ağla, Hakk derdine devâ olsun.

Nefsden geçmeyip, Hakk önünde yoktur rahat,
Cefâ çekip, mihnet çekip, gör devlet,
İçmiş-yemiş nimetleri kaygı-mihnet,
Vehm ile elif boyun eğik olsun.

Âşık kullar gece-gündüz halvet ister,
Hakk’ı bulmayıp, ağlayıp yürür olup dertli,
Hâcet değil âşıklara oluş-bister,
Yanıp-yanıp derdi ile edâ olsun.

Dünyâ arayıp, nefsim beni saldı uzak,
Tuğyan kılıp, gece-gündüz artar firâk,
Ey nâdân, bu dünyâyı eyle talak,
Hoş âşıklar Hakk önünde revâ olsun.

Bilinçsizce ömrüm, geçti hep rüsvâlıkta,
Dâima yürüdüm nefsim için gedâlıkta,
Geçen ömrüm dönüp gelmez edâlıkta,
Nedâmet kıl, dildârına safâ olsun.

Şevk şarâbın içen âşıkta karar olmaz,
Erenlerin izin arayıp, asla kalmaz,
Zikrini söyleyip, yâdını söyleyip, dilden koymaz,
Gerçek derdliye Hakk’ın yâdı şifâ olsun.

Mürşidlerin arkasından asla kalma,
Hakk’ı sevsen, dünyâlıktan ele alma,
Nefsin için sen özünü ateşe salma,
Ayak tozunu sür yüzüne, ışık olsun.

Gözyaşının riyâsi yok, ey dostlar,
Derdi değse, nara atar kuru postlar,
Gönlü katı hayvanat gibi dini boynuzlar,
Âşıkları ölmeyip durup, fenâ olsun.

Nefsi için dinmeden her dem mihnet kılan,
Din işini arkaya atıp, dünyâ seven,
Hâris olup, bu dünyâdan mahrum kalan,
Gerçek âşıklar bu dünyâdan uzak olsun.

Kul Hoca Ahmed, bende olsan, Hakk’ı ara,
Âşık olsan, bâtınında Arş’ı gözle,
Hikmet söyleyip, âyet, hadis sözünü söyle,
Bilgelere söylediğin sözün imâ olsun.

Hoca Ahmet Yesevi