Beni zikr etmez el efsâne-i Mecnûn’a mâ’ildir
Ne benzer ol bana derdi anun takrîre kâbildir
Beyâban-gerd Mecnûn’dan gam ü derdim su’âl etmen
Ne bilsin bahr hâlin ol ki menzil-gâhı sâhildir
Benim tek olabilmez şöhre-i şehr-i belâ Mecnûn
Kabûl eyler mi bu rüsvâlığı her kim ki âkildir
Ne müşkil hâli olsa âşıkın ma’şuk eder çâre
Ger ol bî-derd bilmezse bu hâli hâl müşkildir
Firâk eyyâmı seyl-âb-i sirişkimden haber tutmaz
Kıyâmet mâ-cerâsından gör ol zâlim ne gâfildir
Fakih-i medrese ma’zûrdur inkâr-i aşk etse
Yok özge ilmine inkârımız bu ilme câhildir
Fuzûlî el seni Mecnûn’dan efzun der melâmette
Buna münkir değil Mecnûn dahi ma’kûle kâ’ildir

Fuzuli