Derman aradım derdime
Derdim bana derman imiş
Bürhan aradım aslıma
Aslım bana bürhan imiş

Sağ ve solum gözler idim
Dost yüzünü görsem deyu
Ben taşrada arar idim
Ol can içinde can imiş

Öyle sanırdım ayrıyem
Dost gayrıdır, ben gayrıyem
Benden görüp işiteni
Bildim ki, ol canan imiş

Saçma-ü salât-ü hac ile
Sanma biter zâhid işin
İnsan-ı kâmil olmaya
Lâzım olan irfân imiş

Kanden gelir yolun senin
Ya kande varır menzilin
Nerden gelip gittiğini
Anlamayan hayvan imiş

Mürşit gerektir bildire
Hakk’ı sana hakkal-yakiyn
Mürşidi olmayanların
Bildikleri güman imiş

İşit NİYAZİ’nin sözün
Bir nesne örtmez Hakk yüzün
Hakk’tan ayan bir nesne yok
Gözsüzlere pinhân imiş