Bir gün avcının biri tuzak kurmuş ormana
Minik bir dal serçesi yakalanmış kapana
Avcı küçük avını tutup almak isterken
Bir ses duymuş kulağı serçe konuşmuş birden
Ey avcı sen çok büyük avcıymışsın anladım
Benim aklım çok küçük ben ki sana avlandım
Şimdi dek çok büyük avlar yedim doymadım
Benim etim çok küçük yesen bile doymazsın
En iyisi ben sana üç güzel söz söyleyeyim
Beni bırak ormana ben yuvama döneyim
Avcı bakmış düşünmüş peki demiş serçeye
Serce hemen başlamış güzel öğütlerine
Olmayacak şeylere sakın inanma beyim
Kim söylerse söylesin aldanıp kanma beyim
Şimdi bırak beni de ikinciyi diyeyim
Şu kayanın üstünde başka öğüt vereyim
Kuşu bırakmış avcı serçe kayaya konmuş
İkinci öğüt için söze girip konuşmuş
Sakın kendini üzme gidenleri anlatma
İnsan mutlu olamaz kaçırdığına yanmakla
Üçüncü öğüt için şu ağaca çıkayım
Bu söz yüce bir sözdür yukarıdan bir bakayım
Demiş ve uçmuş hemen bir ağacın dalına
Oradan gülüvermiş o avcının haline
Ey aptal avcı bilsen ne değerli kuşum ben
Benim karnım doludur altın ile gümüşten
Deyince bizim avcı dövünmeye başlamış
Tutmuş içini sancı yaptığına pişmanmış
Bari üçüncü sözü söyle demiş serçeye
Serçecik bu sefer de başlamış bir gülmeye
Demiş ki ilk ikisi girmedi kulağına
Üçüncüyü boş ver de ağla salaklığına
Ben küçücük bir kuşum bende altın ne gezer
İlkini unutmuşsun ikinci daha beter
Demedim mi elinden kaçan şeye sen yanma
Demedim mi ey avcı olmaz şeye inanma