Ey kopuz ile çeşte aslın nedir ne işde
Sana suâl soraram aydı ver bana üşde

Aydur ki aslım ağaç koyun kirişi bir kaç
Gel işreti dinle geç aklı koma beleşte

Aydurlar bana harâm ben uğrılık değilem
Çünkü aslım mismildir ne var imiş kirişte

Bana kiriş dediler aşka giriş dediler
Benim adım aşk verdi ben durmazam kolmaşda

Şâdîlik ile geldim iş bu âleme doldum
Mürvetlere düzüldüm kodular iş bu düşte

Ağaç teri dirildi kirişi ile bir oldu
Aşk denizine daldı bahâne yok bu işte

Mevlânâ sohbetinde sâz ile işret oldu
Ârif ma’nâya daldı çün biledir ferişde

Ferişteyi anmaktan bilesin murâd nedir
Gece gündüz biledir senin ile her işte

Ol ferişteler adı Kirâmen Kâtibîndir
Yazmaktan usanmazlar armazlar yaz u kışda

Birisi sağ omzunda birisi sol omzunda
Birisi hayrın yazar birisi şer cümbüşte

Kağıtları tükenmez ne hod mürekkepleri
Aşınmaz kalemleri kâimlerdir ol işte

Hem meyhâneye varır hem püt hâneye girer
Bunlar saklarlar seni sen gâfilsin bu işte

Yunus imdi Sübhân’ı vasf eylegil gönülde
Ayrı değil âriften bu kopuz ile çeşde