Ey dirîgâ ki seni bulamazam bende gönül
Nişe âzâde yürürken düşesin bende gönül

Ey gehî yirde gehî gökde gehî ‘arşa ağan
Ey gehî şâh gehî hâce gehî bende gönül

Ey gehî ‘akla uyan gâhi dönüp nefse uyan
Ey gehî cân ile demsâz u gehî tende gönül

Ey gehî dağda gehî bâğda vü bâğçede gezen
Ey gehî evde gehî yazu vü yabanda gönül

Ey gehî şarka kılan ‘azmi gehî garba dönen
Ey gehî köşk ü serâyda gehi külhanda gönül

Ey gehî karga ile irte gice cîfe kovan
Ey gehî bülbül ile hoş gül-i gülşende gönül

‘Aceb azma mısın ey dil nice cünbüş harekât
Kanı ârâmın eyâ kalbi perâkende gönül

Ne vaḳâr u ne sükûnet buluram leyl ü nehâr
Ne karâr u ne ferâgat görürem sende gönül

N’ola bir sâ’at eğer tâ’at idesin bileme
Çıkmadan fırsat elinden giresin pende gönül

Yine bir lezzete düşdü hevesin dünyede kim
Nazarın yok kamu şehd ü şeker ü kande gönül

Lâ-mekânî sen unutdun vaṭanın sevgisini
Ki değil Ümmî Kemâl ili bu meskende gönül

Çüste kıl iste dürüş derdi getir deste gönül
Dosta çüst irdi iren derd ile ey haste gönül