Aşk ile ger sever isen o bir Allâh’ı gönül
Ko kalanını unut şâh-ı şehenşâhı gönül

Sıdk ile fakr u fenâ yoluna ‘azm itdin ise
Ne işindir senin ayruk beğ ü sipâhı gönül

Ḫâlık’ı ister isen imdi halâyıkdan üzül
Dileme sîm ü zer ü memleket ü câhı gönül

Gevher-efşânsın eyâ kân-ı cevâhirsin velî
Kehrübâ gibi ḳabûl eyleme her kâhı gönül

Dîv evi olma ki sana diyeler kalb-ı selîm
Zîra sâfî-dil olur Tanrı nazargâhı gönül

Ey gehî şems ü gehî zerre gehî mâh-ı münîr
Ey gehî bahr u gehî katre gehî mâhi gönül

Bir nefes cehl ile ne kendüyi ne gayrı bilen
Bir nefes ‘ilm ile her nesnenin âgâhı gönül

Vaktidir imdi bugün kim olasın yek-cihetî
Ey kamu yol erinin her yana hemrâhı gönül

Virdiği derd ile sen yüz sür o dergâha müdâm
Tâ sana fadl u ‘inâyet yite nâgâhî gönül

Hey ecel yitdi ‘amel kanı nice tûl-i emel
Niçe bir senin elinden kılayım âhı gönül

Ger refîk olmaz isen bâri Kemâl Ümmî’yi ko
Uyalım mürşide bâşed varavuz râhı gönül

Çüste kıl iste dürüş derdi getir deste gönül
Dosta çüst irdi iren derd ile ey haste gönül