İlâhî perdeyi götür gözümden
Ki fark idem dünümü gündüzümden

Bürüdü çevremi gaflet hicâbı
Kafâmı seçebilmezem yüzümden

Agisnâ yâ gıyâse’l-müstagîsîn
Ki zillet çamuru aşdı dizimden

İlâhî mübtelâ kaldım elim tut
Ki bana hiç meded yok kendözümden

Nice kim ‘acz u ‘ayb u yazığıma
Bakaram külli bîzârem özümden

Yanar içim firâḳ u hasret ile
Akar gözüm yaşı âh u sûzumdan

‘Ömür geçdi telefde kanı hâsıl
Bu kış u yay u yazımdan güzümden

Yolunda sen ganînin ben fakîrin
Nem oldu harc onumdan ü yüzümden

Egerçi sen münezzeh pâdişahsın
Ki fâriğsin benim çoğ u azımdan

Velî benden banadır hayr eğer şer
Ne ki kılsam eyümden yavuzumdan

Çü doġru yol varımazam görürler
Bu halk uymaz bana kaçar tozumdan

Yâranlar eyüliğin çü görmüşüz biz
Velî hiç görmedi bunlar bizimden

Eğer ben didiğimi tutabilsem
Dahılar haz alaydı her sözümden

Hevâdan ayruğu yığabileydi
Kemâl Ümmî geçebilse özünden

Ḫudâvendâ bu yolda vü ol ilde
Ayırma ben kulu kılavuzumdan