Çün doğup ol şems-i cihân-tâb-ı cûd
Oldı ziyâ-efken-i mehd-i vücûd

Eyledi ol mazhar-ı feyz-i Hüdâ
Mâderi şîriyle tokuz gün gıdâ

Ba’z-ı rivâyetde ruvât-ı siyer
Bu haberi böyle beyân itdiler

Didiler üç ya yedi gün mâderi
Eyledi irzâ’ o melek-peykeri

Sonra Süveybe ana virdi leben
Evvel odur ol şehi irzâ’ iden

‘Amm-i nebî Hamza’ya hem sâbıkâ
Mâder-i şîr idi o şîrin-likâ

Doğdığı demde o kerîmü’l-haseb
Eyledi âzâde anı Bû Leheb

Eyledi müjde o meh-i rûşeni
İtmiş idi ol dahî i’tâk anı

Düşmen-i dîn iken o kâr-ı cemîl
Olmadı merdûd-i Hüdâ-yı Celîl

Her şeb-i isneyn o hârıku’l-beden
Saky olunur nukre-i ibhâmdan

Parmağı beyninden olup cuş-i âb
Âteş-i dûzahdan ider def’-i tâb

Olmadı zâyi’ anun ol hıdmeti
Ya’ni resûlün şeref-i hürmeti

Bu ‘amelin ecri degildir ana
Oldu mücerred şeref-i Mustafâ

Gördü menâmında anı ba’zıler
Sordular ahvâlini virdi haber

Didi fenâdan ideli irtihâl
İtmedi âsûde beni sû’-i hâl

Her şeb-i isneyn ider ancak meded
‘İzzet-i mîlâd-ı Muhammed ebed

Olmadadır bâ’is-i râhat bana
Ol gece şâdı-ı beşâret bana

Eyledi tebşîr Süveybe beni
İtmiş idim ben dahî i’tâk anı

Çünki hulûl ide o vakt-i şerîf
Olmada fi’l-cümle ‘azâbım hafîf

İki benânım arasından o şeb
İtmedeyim âb ile tartîb-i leb

Gerçi ki ber-mû’cib-i kavl-i Hüdâ
Kâfirin oldu hasenâtı hebâ

Lîk bu hıssîsadan olmak olur
Ol şehin âyâtına mülhak olur

Ya’ni hasâyisden olunsa şümâr
Kâ’ide-i şer’a getürmez gubâr

Hem dahî rü’yâ haberi oldu ‘âm
Nakz idemez hükmü hadîs-i menâm