Tanrı zikrine dilimiz doymaz
Gerçi derdsiz gönüllere koymaz

Münkire sad-hezâr öğüt vir kim
Binde birin kulağına koymaz

Ağu dalında bite mi hurma
Sirke kabı dışarı bal öymez

Vay ne bâtıl ‘amelli gâfil kim
Hak söze vü kılavuza uymaz

Şol yazık yazılı kara bitisin
Tevbe suyuyla yuyuban yuymaz

Uş bugün uş yarın dönem dime kim
Dünyâ geçer ‘ömür sana küymez

Kaydını kes ki menzile yitesin
Çün ağır yüklüler yola döymez

Yola âzâd u fâriğ ol gir kim
Bir yalıncağı bin kişi soymaz

Serdin sohbetinden ol kadar buyarız
Ki kişi kışın tipiden buymaz

Derdini derdliye dir Ümmî Kemâl
Zîra her tadı tatmayan duymaz