Gelin tövbe kılalım ey halâyık
Ki yokdur hîç işimiz Hakk’a lâyık

‘Alâmetler belirdi türlü türlü
Kıyâmet yakın oldu bellü bayık

Emîrde ‘adl ü ‘âlimde ‘amel yok
Fakîrde sabr u sôfîde safâlık

Kamu ahvâlimiz şer’a muhâlif
Kanı ef’âlimiz nassa muvâfık

Kanı bir ‘âbid ü zâhid mücâhid
Ki ola fi’li kavline mutâbık

Kanı bir serkeşi çekmeğe kâyıd
Yola vü ya kanı sürmeğe sâik

Kanı bu gözlerimizi sebelden
Halâs itmeğe bir kehhâl-i hâzık

Kanı bir yoldaş u koldaş u hâldaş
Gözü açık yüzü ak sözü sâdık

Değiliz mürşid irşâdına kâil
Ki yol varana olavuz muvâfık

Safâ bâğın küdûret serdi yıkdı
Kurudu her ter ü tâze hadâyık

Hiç ötmez bülbül ü tûti vü kumru
Solalı güller ü sünbül şakâyık

Tıfıllık vardı vü geçdi yiğitlik
Uyanmadık dahi geldi kocalık

Bizi esritdi bu gaflet şarâbı
Ki yokdur aramızda hiç bir ayık

Yürürüz dışımız hoş içimiz boş
Sûretde zâhid ü ma’nâda fâsık

O şâhın kulluğundan kıldı gâfil
Bizi işbu ‘alâyık bu ‘avâyık

Ne işler kıluruz hîç anmazuz kim
Ne içün yaradupdur bizi Hâlık

Nedir hırs u tama’ çün rızkımıza
Kefîl olmuşdur ol Vehhâb u Râzık

Elimizde ‘amel yok u zelel çok
Dilimizde hakâyık pür-dakâyık

Dirîğâ hâlimiz yok kâlimiz çok
Ki kâl ol hâl ile olur yaraşık

Kemâl Ümmî bigi ağyârı sevmen
Hem olman siz dahi yalancı ‘âşık

Ana irmek dilersen ol mücerred
Anı görmek dilersen imdi açık