Efendim gel bize 571 yılında geldiğin gibi, yine tut ümmetin elinden tut, bin burağına yine Efendim. Çık Miraca. Hicret edelim seninle yine Mekke’den Medine topraklarına. Yine elçiler gönder elçiler gönder insanlara. Senin gelişinle taşsın yine imanlar. Gazeteler dergiler mecmualar bu sefer bu sefer baş manşetlerine senin gelişini atsınlar. Efendim, yak şu yürekleri baştan ayağa. Çok mu istediklerim yoksa. Emret emret ömrüm boyunca Akdeniz’i kararmış deniz yapmaya çalışayım: Emret emret bundan sonra ben yatayım kara topraklara. Bir ses ver artık şu pas tutmuş kulaklara. Yine senin hadislerin yaşanır olsun. Yine kurban bayramlarında kurbanlar kesilsin. Fakir fukara gözetilir olsun ümmetinin içinde. Hâkimiyeti gökten yere nasıl indirdilerse yine o şekilde çıkaralım göklere huzur içinde. Kur’an’ın hadimi olalım bizler de. Rahmani duygular sarsın benlikleri. Efendim, seni arar gözlerim güneşin batışında. Seni arar yine çiçeklerin açışında. Mahrum etme bizleri sevginden. Mahrum bırakma bizleri. Ağlamaklı gözlerime artık yağmurlar hükmeder oldu. Taklidi iman yerine tahkiki iman arar oldu benliğim. İlim meclisleri arar oldu millet. Senden uzak kalmak yokluk. Senden uzak kalmak ölümden de öte bizlere. Göster ümmetine yine yüzünü. Gel yine sevgililer sevgilisi, Ebubekir Sıddik R.A. ile birlikte. Geleceksen gel Efendim. Gel hemen. Efendim, seni anlatmak bana düşmez ama sen sen yaratılmışlar arasında bir umman-ı ebedisin. Sen sen zaman dehlizlerinin bir yerlerde açtığı çiçeksin. Sen sen mahlûkatın eşrefisin. Seni özlüyorum, sana ulaşma özlemiyle yanıyor bedenim. Gör bu âcizane düşüneni. Şefaat eyle tüm İslam âlemine. Ama şunu da biliyorum ki mahşer gününde senin şefaatine mazhar olanlar kurtuluş şerbetini yudumlayacaklar. Bizi de o gün geldiğinde ne olur unutulmuşların unutulduğu gibi unutma olur mu?