Ağlasan hıçkırıklarımı duyar mısın, acır mısın şu zavallı halime? Onca günahıma rağmen kabul eder misin beni, ümmetim der misin ya Rasulallah? Herkesin nefsi nefsi dediği o günde kimsenin kimseye faydası olmayan o günde anaların çocuklarından kaçtığı Cehennemin kıvılcımlar saçtığı o dehşetli mahşer gününde beni de hatırlar mısın katar mısın beni de kurtuluş kervanına, beni de alır mısın yanına ya Rasulallah?
Sana layık ümmet değilim bu bir gerçek, ama sen de olmasan kim şefaat edecek, nolur nolur bir sabah sen uyandır beni uykumdan, senin tatlı sesin okşasın kulaklarımı, hayalin kucaklasın sabahlarımı. İstemem güneş doğmasın gecelerime senin eşsiz cemalin süslesin rüyalarımı ve Medine’nenden bir haber sal şu aciz ümmetine, koşa koşa geleyim sana ya Rasulallah, koşa koşa geleyim. Yetişemesem bile yollarında ölürüm. Haykırsam feryadımı duyar mısın bakar mısın katran karası yüzüme, ben dara düşmüş kimsesiz bir garibim, sen lutfedip güler misin yüzüme, dünya hayatım zehir oldu adeta, lakin dar-ı ukbada sen bırakma beni, korkuyorum ya Rasulallah. Sırattan geçerken düşeceğimden korkuyorum, Allahın azabından korkuyorum, yüzüme bakmayacağından beni hatırlamayacağından korkuyorum. Nolur uzat ellerini tut ellerimi, elimden tutacak kimsem kalmadı bu dünyada. Hep kışları yaşadım, bahar senin elinle, hazana erdi ömrüm, nolur beni de al yanına. Razıyım kurban edip yatırsan da beni yerlere peşinden sürüklenmeye de razıyım uğrunda ölmeye de uğrunda ölmeye de.