Allah âdın zikredelim evvelâ Vâcib oldur cümle işde her kulâ
Allah âdın her kim ol evvel anâ Her işi âsân ider Allah anâ
Allah âdı olsa her işin önü Hergiz ebter olmaya ânın sonu
Her nefesde Allah âdın di müdâm Allah âdıyle olur her iş tamâm
Bir kez Allah dese aşk ile lisân Dökülür cümle günah misl-i hazân
İsm-i pâkin pâk olur zikr eyleyen Her murâda erişir Allah diyen
Aşk ile gel imdi Allah diyelim Dert ile göz yaş ile âh îdelim
Ola kim rahmet kıla ol pâdişah Ol Kerîm-ü ol Rahîm-ü ol ilâh
Birdir ol, birliğine şek yokdürür Gerçi yanlış söyleyenler çokdürür
Cümle-âlem yoğ iken ol var idi Yaradılmışdan Ganî Cebbâr idi
Vâr iken ol, yok idi ins-ü melek Arş-ü ferş-ü ay-ü gün hem nüh felek
Sun’ ile bunlârı ol, vâr eyledi Birliğine cümle ikrar eyledi
“Ol !” dedi bir kerre vâr oldu cihân “Olma !” derse, mahv olur ol dem hemân
Medet ya Kerim Allah
Bare ne hacet kılarız sözü çok birdir Allah andan artık tanrı yok
Pes Muhammeddir bu varlığa sebeb Sıdk ile ânın rızasın kıl taleb
Ey azizler, işte başlarız söze Bir vasıyyet kılarız illâ size
Ol vasıyyet ki direm her kim tuta Misk gibi kokûsu canlardâ tüte
Hak-Teâlâ rahmet eyleye anâ Kim beni ol bir dua ile anâ
Her kim ki diler bu duada buluna Fâtiha ihsân ede ben kûluna
El-Fâtiha