‘Aceb bencileyin usanı fânî
Yolunda bir dahi hiç var mı yâ Rab
Kılarsan n’ola lutfunu erzâni
Elinde bir dahi hiç var mı yâ Rab

Doğarsa cânıma nûrun zıyâsı
Eser bu dilime bâd-ı sabâsı
Gönüller derdinin böyle devâsı
Yolunda bir dahi hiç var mı yâ Rab

İçerler ‘âşıklar âb-ı hayâtı
Hayy olur kalbinde cümle memâtı
Visâlin dalının kand-ı nebâtı
Balında bir dahi hiç var mı yâ Rab

Cihânın kimseye yokdur vefâsı
Fahırdır ‘âşıka yârin cefâsı
Cemâlin zülfünün dâd u safâsı
Telinde bir dahi hiç var mı yâ Rab

Kimi dünyâ ister kimisi hûri
Zâhid der cennetin bâğı gülzârı
‘Aşka yâr olanın av u şikârı
Şâlında bir dahi hiç var mı yâ Rab

Nûş iden meyinden bezm-i ezeli
Getirdi sonunda cümle kemâli
Ene’l-Hakk söyleten zâtın zülâli
Dolunda bir dahi hiç var mı yâ Rab

Budur der ‘âşıklar ‘aşkın nişânı
“Küntü kenz”e mazhar ider insânı
Dîzârın bâğının verd ü reyhânı
Gülünde bir dahi hiç var mı yâ Rab

Ezelden inkârdır İblîs’in işi
Anunçün tamuda kaynaya başı
‘Aşka “lâ” diyenin telbîs kumaşı
Talında bir dahi hiç var mı yâ Rab

Her kime zerrece ‘aşkın ulaşa
Sa’âdet tâcıdır konduğu başa
Tâli’i Mustafâ nûruna düşe
Fâlında bir dahi hiç var mı yâ Rab

Kim ki fedâ kıla yolunda cânı
Bulupdur sırr ile dürr-i me’ânî
Senin muhabbetin genc-i nihânî
Mâlında bir dahi var mı hiç yâ Rab

Zâr ider derd ile yüreği yara
Meger fazlın ola derdine çâre
Sinân Ümmî-leyin hiç yüzü kara
Kulunda bir dahi var mı hiç yâ Rab

Ümmi Sinan