Arif aşık şevki ile kıyamet günü
Allah’a konuşup cevap verir imiş
Bu alemde çektiği cefa ve eziyetleri
Göğsünü yarıp Hakk karşısına koyar imiş

Bu alemde eyledin beni halka rüsva
Cemalimi göstereyim deyip eyledin tutkun
Alem halkını düşman eyleyip saldın kavga
Allah’a gidip arzeder olur imiş

Cemalimi arzu edersen gece yatma
Bu dünyanın lokmasından zerre tatma
Halden sorsa cahillere sırrı satma
Böyle erler feyz ve fetih alır imiş •

Cemalimi talep edersen arşa bak
Arş üstünde ahın ile ateşler yak
Ümmet olsan Muhammed’in kapısını çal
Sübhan Melik’im gerçek aşıkları sınar imiş

İşitince aşık raks ve sema edince
Yedi gökten melekler yığılıp gelince
Arş, Kürsi, Levh-i Mahfuz, kalem feryad eyleyince
Yer hareketlenip Hakk’a ağlar imiş

Ey yer ve gök aşıklardan çekinin
Ateşli ahı çıkar olsa hazır olun
Göğe bakıp feryad etse korkup durun
Bir “âh” çekse alem yerle bir olur imiş

Gerçek aşıklar zayıf olup selam edince
Kudret ile perde ötesine onları alınca
Cemal için yananlarım “gel-gel” deyince
Lütfun görüp gerçek aşıklar diler imiş

Saf saf dizilen aşıklara nidâ gelince
Yüz yirmi bin aşık tek saf olunca
“Cennetime gir” deyip Allah’ımdan nidâ gelince
Cennete girmeden cemalini görür imiş

Nidâ gelince meleklere zincir vur
Zincir vurup mahşer yerine alıp yürü
Cemal için yananlarımı belli eyle
Aşıkları kendinden geçip yürür imiş

Dediklerini yapınca aşık cemal görünce
Vasıl olup mahşerde devran sürünce
Feryadından yedi cehennem karışıp yanınca
Melek gelip ona saygı gösterir imiş

Aşıkların heybetinden melek kaçınca
Korkup gidip cehennem içine ateşler saçınca
Vehim ile zakkum zehrini doyasıya içince
Kudretine hayran olup kalır imiş

Meleklerinden aşığı çok ey habersiz
Bir “ahh”eylese alem olur altın ve mücevher
Zâhid, âbid, sâliklerin aşkı beter
Aşksız adem vallahi yolda kalır imiş

Kul Hoca Ahmed cemal arayıp fakir ol
Geç çoluk-çocuğundan ayrı kal
Allah hakkı bunlar düşman, uzak ol
Ayrı kalan cemalini görür imiş

Hoca Ahmet Yesevi