Âşıklığın dâvâsını kılan kişi,
Gece yatmayıp, gündüz ağlar, dostlarım ha.
Başlarına yüz bin belâ, âfet gelse,
Ondan korkmayıp, belini bağlar, dostlarım ha.

Hakikatten aşk öğrenen cefâ çeker,
Hakk’a yakın âşıkları belâ ister,
Canı yanıp, bağrı yanıp, tutuşup yanar,
Hakk aşkında bağrını dağlar, dostlarım ha.

Hakk aşkını seven âşık Arş’a kondu,
Cennet girip, hûriler kucaklayıp, Burak bindi,
Dünyâperest soysuz vursa, boyun sundu,
Kin tutmayıp, içinde saklar dostlarım ha.

Melâmetden, ihânetden âşık dönmez,
Hakk’tan yüz bin cefâ değse, halka söylemez,
Açlıktan ölse, ahaliden minnet çekmez,
Ölmek için özünü çağlar, dostlarım ha.

Hakk aşkına tekye kılan, kılmaz heves,
Ben ve benlik gider ondan sinek misâli,
Allah diye su ve ekmek gamın yemez,
Hakk’ı arayıp, Hakk’a ağlar, dostlarım ha.

Gerçek derdliler devâ sormayıp, cefâ diler,
O sebebden mürşidinden pay alır,
Dünyâ demez, cennet demez, dîdâr diler,
Hakk’ı arayıp, dîdâr diler, dostlarım ha.

Yalan derviş taklidine tazim eyleyecek,
Halklar ile duâ kılıp, nezrini alacak,
Bilinçsiz derviş, öz canını ateşe koyacak,
Cehennem içinde dilin dağlar, dostlarım ha.

Âkil isen, şahdan kaçıp, sırra var,
Burada cefâ çekip, orada sultan ol,
Horluk çekip, yalnız Hakk’a biricik ol,
Biricik olsan, nidâ gelir, dostlarım ha.

Nidâ şudur: âşıklara aşk üleşecek,
Pertev salıp, şuursuz kılıp, Hakk görüşecek,
Huri ve melek cem olarak çok dalaşacak,
Ona bakmayıp, dîdâr diler, dostlarım ha.

Şüphesiz bilin, âşıklara lutfu hâzır,
Sâkî olup, mey üleşecek, Rabbim Kâdir,
Kevserinden şarâb verip, kılacak tâhir,
Tâhir olup, dîdâr görün, dostlarım ha.

Makâmatı hoşlayanlar dine yakın,
Kerâmeti hoşlayanlar çine yakın,
Gıybet söze kulak salan kine yakın,
Kulağına demir sokar, dostlarım ha.

Demir şişin aslını sorsan, cehennem ateşi,
Âsileri yandırıcı siccîn ateşi,
Mahşer günü afv etmese büyük zatı,
Kâfir ile yoldaş yanar, dostlarım ha.

Deryâ-deryâ rahmeti var, özü bilecek,
Lutfeylese, kezzâbların sâdık kılacak,
Allah dese, garîblerin elini alacak,
Her ne kılsa özü birler, dostlarım ha.

Aşkın derdi tene girse, nefsi bozar,
Hakk’a âşık aziz candan gönül uzar,
Âşıkların pâk ruhları Arş’ı gezer,
Gözlerini Hakk’a diker, dostlarım ha.

Elden kaçıp, zakkum içip, Hakk’ı bulur,
Ehlini bulsa, yüzünü sorup, izini öper,
Soysuzların yüzünü görse, ondan kaçar,
Zâhir rüsvâ, bâtın düzer, dostlarım ha.

Her kim seni revâ dese, handân ol,
Merdânlara hizmet kılıp, merdân ol,
Ondan sonra yalnız Hakk’a canân ol,
Canân olsan, özü izler, dostlarım ha.

Bu âlemda rüsvâ olup başını veren,
Muhabbetin deryâsından gevher alan,
Mihnet çekip mürşidinden pay alan,
Allah deyip Hakk’a ağlar, dostlarım ha.

Aşkı katı, ayrılığı acı, vuslatı tatlı,
Pîrsizlere nerede varsa değer sancı,
İlgisizler yürüyüp-koşup, olmaz talçığ,
Hizmet kılıp, pirden sorur, dostlarım ha.

Seher vaktinde her kim ağlayıp, dese Allah,
Hakk gösterecek dîdârını Vallah-Billah,
Hakk vaslına ereyim desen, söyle Hüvallah,
Hüvallah diye, âşık ölür, dostlarım ha.

Kul Hoca Ahmed, aşktan özge sözler haram,
Aşk olmasa, günâhların geçmez tamam,
Öyle olsa, gece-gündüz ağla daimâ,
Çok ağlayarak dîdâr görür, dostlarım ha.

HİKMET – 223

Dervişlerin yediği para, rüşvet, ribadır,
Malını veren ahali yolu görüp varır.
Böyle müşkül olurmu kişi malın alana,
Kişi malın alanlar nasıl cevab verecektir?

Bu dünyâda kötünün kötülüğü yukadur,
Yalancı pir onundur, müridleri bükâdur.
Öyle şeyhin önünde türlü-türlü âdemler,
Birisi koyup, birisi önüne hem varmaktadır.

Üç bin yıllık sıratı kıyâmet günü kurunca,
Müridlerin, başlamayan pirin yüzü karadır.
Sırat güzergâhında müridleri durmaktadır,
Nereye varsa kararır yüzü, tümen aladır.

O şu şeyhin dergâhı şeytan ile beraber,
Beş gün geçer dünyâda bunca ehli hevâdır.
Kul Hoca Ahmed’in sözü inci ve cevher tanesidir,
İnanmayan bu söze, orada yüzü karadır.

Hoca Ahmet Yesevi