Bir kimse aceb yokmu ki ana sînemi yârem,
Şerh ede ana hâlimi sînermdeki yârem.
Ol şevk ile ki, cân-u dili pür taleb olsa,
Dise ne zaman ağıra işbu dil-i kârem.
Çün nefsini bilen kişi Allâhı bilürmüş,
Bu manâya yok bende ilâcım nola çârem.
Terkeylese hem âr ile nâmûsunu ol er,
Ol şevk ile ki cân-u dili pür taleb olsa.
Derdsizler diken görünür gerçi Niyazî,
Pervâneye öd, bülbüle dâim gül-i zârem.