Çün sana gönlüm mübtela düştü
Derd ü gam bana aşina düştü

Zühd ü takva’ya yar idim evvel
Aşk ile benden hep cüda düştü

Vaiz eydür gel aşkı terk eyle
Bendeyim sabrım bî-vefa düştü

Nice terk etsin aşkı şol aşık
Ana karşı sen mehlika düştü

Vechini görsem dağılır aklım
Zülfün ana çün mukteda düştü

Kim seni buldu, kendi yok oldu
Vaslına ey dost can baha düştü

Aşka uşşakın davet etmişsin
Can kulağına ol seda düştü

Bu Niyazi’nin hiç vücudunda
Zerre komadı hep yaka düştü