Er-rahîl ey sâlik-i râhe’r-rahîl
Kim gönüldü kârubân gitdi delîl

Hey ne gâfil fâriğ uyursun uyan
Hâzır ol kim gün kısadır yol tavîl

Merkebin aksak u yazığın kesîr
Menzilin uzak u azığın kalîl

Bir kıla kılma nazar kalma girü
Yoksa baġlar yolunu ol bir kıl

Yükünü yeynildigör ey yol eri
Kim Mesîh’e iğnesi oldu sakîl

Kâl ile kalma vü kâlden hâle geç
Niçe bir bu kuru bahs u kâl u kıyl

‘Aşkı duyanlar olur dâim ‘azîz
Hırsa uyanlar olur hôr u hacîl

Niçe bu hırs u hased buhl u tama’
Rızkına çün Râzık olmuşdur kefîl

Şimdiye dek n’eyledüñ fikr it ki uş
Geçdi bunca gün ü hafta ay u yıl

Kendü ‘aybın an u ağla zînhâr
Ayruğun ‘aybına bakup gülmegil

Kendözünden kimseyi hiç görme kem
Yirüben yiyrinci olma sev sevil

Hilm ile Âdem mükerrem oldu hem
Kibr ile Şeytân merdûd u zelîl

Gaflet ile fırsatı fevt eyleme
Son peşîmân assı kılmaz tövbe kıl

Derdmend ol kim tabîbi bulasın
Hiç devâya irmez illâ kim ‘alîl

Nakş u renge kalma ol nakkâşı sev
Gözleme ak u kara sarı kızıl

Buhl ile yutdu ‘adû Kârûn’u yir
Terk ile oldu hem İbrâhim halîl

Mustafâ eydür ki girmez cennete
Ne kadar kim zâhid olursa bahîl

Fî sebîlillâh sebîl it mâlını
Kim bulasın havz-ı kevser selsebîl

Di “semi’nâ ve ata’nâ” Ahmed’e
Her ne kim indirdi gökden Cebraîl

“Len tenâlü’l-birre hattâ tünfîkû”
Key işit kim ne buyurmışdur Celîl

Ger dilersen iresin ihsâna sen
Sevdiğinden Hakk içün gel terki kıl

İki sevgi bir gönülde sığmaya
İşbu söz key mu’teberdür belli bil

Senliğinden geç ki ana iresin
Hâlık istersen halâyıkdan kesil

Dur Kemâl Ümmî tevekkül kıl Hakk’a
Yola gir kim ol durur ni’me’l-vekîl

Kârubândan kalma yüri leng leng
Çün delîl oldu o şâh-ı Erdebil

Değme ağız ne bilir söz tadını
Ehl-i dil anlar neler söyler bu dil

Her karınca vü sinek kursaġına
Hîç sığa mı lokma-i arslan u fîl

Ey Kerîm ü zü’l-Celâl ü zü’l-Cemâl
Kamumuza rûzî kıl sabr-ı cemîl