Ey tama’kâr kimse terk it râh-i nîrândır tama’
Od olur cem’ itdiğin şey âteş-i cândır tama’

Aç gözün gaflet yuhusundan özün bîdâr kıl
‘Ârif isen bil anı kim cehl-i nâdândır tama’

Az tama’dan çok zıyân hasıl olur darb-ı mesel
Dâne-i dâm-ı belâ sayyâd-ı harmândır tama’

Nâr-ı dûzahdır hased ehlin yakar olma hasûd
Çek elin ol fi’lden kim fi’l-i şeytândır tama’

Hor olur mahşerde cem’-i mâl ile meşgûl olan
Sâhibin pâymâl ider hüsrân u hızlandır tama’

Kibr u kîn ehli kemâl-i feyzden mahrûm olur
Hırs ile me’lûf olan nâdâna cevlândır tama’

Âl-i Süfyân mesnedinden bu’z imiş âlî-rüteb
Meslek-i Mervâniyânda mîr-i mîrândır tama’

Her ne denli zâhid olsa cennete girmez bahîl
Buhl ile tev’em hemîşe zehr-i su’bândır tama’

Cennet-i a’lâ sehâvet ehline lâyık durur
Geç tama’dan gir behişte nâr-ı sûzândır tama’

Girmek istersen erenler bezmine dervîş olup
Nefsini kıl tezkiye îmâna düşmandır tama’

Ey tama’kâr kimse sana nush ider Hilmi Dede
Terk it ol fi’l-i kabîhi fi’l-i Mervân’dır tama’