Eyâ gâfil nice yoldan saparsın
Ki binüp gaflet atına çaparsın

O bâkî şâha kılmazsın ‘ibâdet
Bu fânî kulların elin öpersin

O varup durası yurdunu yıkdın
Bu koyup gidesi milki yaparsın

Eğer gâzî isen nefsini öldür
Nice mü’minlerin boynun çaparsın

İşin mazlûma zulm itmekdir andan
Dönüp zâlimler arkasın yaparsın

Nice kim viresin nefsin murâdın
Uyur düşmen yüzüne su sepersin

Nice bir lokma vü bir hırka içün
Bu ‘âr u nâmını yere depersin

Ne kavmi kim bugün sen çok seversen
Girü yarın olar ile koparsın

Demirden dağ olursan dahi bir gün
Ecel geldikde yerinden koparsın

Ölümden kaçuban kanda varasın
Çü çarh oklarına karşu sipersin

Kamu mahlûku yer doymaz bu yer hem
Yutar aç kurt gibi bir bir kapar sin

Elinle konşunu sine koyarsın
Ṭaş u toprak ile ağzın kaparsın

Şunu şöyle görürken dahi halkın
Elinden zor ile rızkın kaparsın

Ne Ḳur`ân’a uyarsın ne hadîse
Ne milletsin ya ne dîne taparsın

‘Amel yok uçmağa uçmağa sende
Kemâl Ümmî bigi bî-bâl ü persin

Halâyık ‘aybını gözlersin illâ
Senin öz ‘aybına gözün kaparsın