Anası rahmine düşdü çün o nûr
İtdi hoş hâletle vechinde zuhûr

Hastalar görse anı olurdu sağ
Gamlılar gamından eylerdi ferağ

Görse a’mâyı bulurdu rûşenâ
Ümmetiysen ol anınla âşinâ

Günbegün hûb oldu ol hayrü’n-nisâ
Çün anın rahmindedir hayrü’l-verâ

Kutlu fâl ile açıldı tal’ati
Mekke’nin içine düşdü şöhreti

Kim Ebû Tâlib gelini Âmine
Düşeli bu nutfe anın rahmine

Artdı hüsn ile behâsı dem-be-dem
Oldu bu halk içre gâyet muhterem

Buldu erkekle dişi andan sürûr
Kim ola rahmindeki ol ‘ayn-ı nûr

Kankı sâ’atde doğa ol tıfl-ı pâk
Ana canlar cism ü yüzler ola hâk

Diye okşarlardı ol tıflı müdâm
Dahi doğmadan görün zî-ihtirâm

Gökdeki günden Ebû Tâlib anı
Sakınırdı bekleyip ol gülşeni

Kim nübüvvet gonçesi anda bite
Bûy-ı ma’nâ ‘âlemi düpdüz tuta

Ol sadef üstüne titrerdi delim
Tâ selâmetle doğa dürr-i yetîm

Olmak istersen Habîb’e âşinâ
Ver salâtı bul anınla rûşenâ