Arkada kalmış bir yaz gibidir geçen yıllar,
Sîneler mahrumsa sonsuza açık ufuktan.
Hicrana varır o şen-şakrak yürünen yollar,
Habersiz akıp giden ömürler için Hak’tan…

Hüzünle inler durur şen vâdiler, şûh dağlar,
Güllerin çehresinde damla damla soğuk ter..
Mâtemle tüter her yer, her yanda hazan çağlar.
Kederle yaşanan bu ömür, kederle biter.

Yeis esirir durur bu kıpkızıl dünyada..
Ve kasvetle kararır ufuklar perde perde..
Her mevsim kış gibi geçer, kışlar da ard arda,
Cehennem’e denktir günler bu uğursuz yerde.

Bilinmez bizim iklimde ne tasa ne hüzün,
Her sabahı, her kuşluğu, her akşamı hazdan..
Tadı, neş’esi, ışığı, büyüsüyle her gün,
Ümit fısıldar geçer Cennet gibi bir yazdan…