Gönül ‘aşkdan gınâ buldu
Geçüp dünyâ vü ‘ukbâdan
Fenâdan son fenâ buldu
Geçüp sevdâ-yı ‘ukbâdan

Ne meyl-i kıyl ü kâl eyler
Ne meyl-i kesb-i hâl eyler
Ne ‘azm-i yâr visâl eyler
Arındı cümle sevdâdan

Geçüp evrâd u ezkârı
Geçüp ebyât u eş’ârı
Geçüp envâr u esrârı
Halâs oldı mu’ammâdan

Eliyle kendini tutdu
Bu ‘aşkın bahrına atdı
Tamâm gark oluban gitdi
Eser kalmadı isnâdan

Ne söyler dilde ‘aşk söyler
Ne yaylar cânda ‘aşk yaylar
Ne boylar sırda ‘aşk boylar
Bu esmâ-yı müsemmâdan

‘Acebdir bu ‘aşkın hâli
Gâh gama uğradır yolu
Gâhi bülbül eyler dili
Okur dersin tecellâdan

Gehî kılar yavlak fakîr
Bîçâre vü hôr u hakîr
Gehî olur Dost ile bir
Görünür hoş tesellâdan

Geh eyler Havvâ vü Âdem
Girüp cennetde nûran dem
Ki olmaya gussa vü gam
Olup sâfî musaffâdan

Yedirir gâhî bir dâne
Olup dergâhda bîgâne
Atarlar berr-i yabâne
Döker göz yaşı huznâdan

Nübüvvetde ider gâh Nûh
Düzüp gemi olur meşrûh
Ki dîni kılanı mensûh
Ki gark eyleye deryâdan

Sinân Ümmî yürü sen var
Bu râzı eyleme izhâr
Bu tevhîde düşen ey yâr
Okur bu dersi ihfâdan

Ümmi Sinan