Gönül yetti ecel zevk-i ruh-i dil-dâr yetmez mi
Ağardı müy-i ser sevda-yi zülf-i yar yetmez mi
Yetirdi başını gerdun ayağa bar-i mihnetten
Hayâl-i halka-i gisu-yi anber-bar yetmezmi
Sana yetti ecel peymanesin nüş etmeğe nevbet
Heva-i çeşm-i mest ü gamze-i hun-i har yetmez mi
Yeter oldu kulağa bang-i rihlet dehr bâğından
Ne durmuşsun temâşa-yi gül-i ruhsâr yetmez mi
Yeter cem ‘eyle bâr-i ma’siyet tağyir-i etvâr et
Hayâ kıl yok mudur insâfın ol kim var yetmez mi
Hidâyet menziline yettiler sa’y ile akrânın
Dalâlet içre sen kaldın sana ol âr yetmez mi
Fuzuli deme yetmek menzil-i maksuda müşkildir
Tutan dâmân-i şer’-i Ahmed-i Muhtâr yetmez mi

Fuzuli