Kuşku yoktur, kıyamet günü gelir, dostlar,
“La uksimu bi yevmil-kıyameh” deyip söylemedi mi?
Özünü Baki, özgeleri fani bilin,
“Küllü şey’in helikün” deyip söylemedi mi?

Cümle canlar yer koynuna ahir girer,
Mengü, Baki, Kadir İzim özü kalır.
Zamane ahir olsa, gök yarılır,
“İzas-sema’un-şekkat” deyip söylemedi mi?

Kıyametin alameti sayısızca geçer,
Kelamullah mâna yazıp, yazı açar.
Bulut kükreyip, yer tebrenip, dağlar kaçar,
“Yevme tercifur-racifeh” deyip söylemedi mi?

Allah bilir kime rahat, kime azab,
Kadir İzim kadı olup sorar hisab.
Vah hasret, bende nasıl verir cevab,
“Yevme yekumül-hisab” deyip söylemedi mi?

Kul Hoca Ahmed söyler gece-gündüz, yâ Rab, seni,
Hıçkırıp ağla, aşkın ile gece-gündüz
Bulur bende yürüse daima isteyip seni,
“Fetlubni tecidni” deyip söylemedi mi?

Hoca Ahmet Yesevi