Muhammed ile bile miraca çıkan benim,
Ashabı Suffa ile yalıncak olan benim.

Sabırla kanaati hoş verirken onlara,
Kırk kişi bir gömleğe kanaat kılan benim.

Kırkından birisine çaldım idi neşteri,
Kırkından kan akıtıp ibret gösteren benim.

Adem Peygamber ile Havva yaratılmadan,
Uçmak’tan sürülüben o müflis olan benim.

Musa Peygamber ile bin bir kelime kıldım,
İsa Peygamber ile göklere çıkan benim.

İbrahim Ethem vakti, terketti tacı tahtı,
Allah aşkına baktı, o sırrı duyan benim.

Abdürrezak o derviş, yoldaş edindi beni,
Hallacı Mansur ile dara asılan benim.

Ömer ile adalet ve doğruluk işledim,
Oğluyla fısk eyleyip hadde basılan benim.

Adımı Yunus taktım, sırrım aleme caktım,
Levhi kalemden önce dilde söylenen benim.