Yine gamlandı gönül, yine hicrânda bu dem.
Yandıkça yandı gönül nâr-ı sûzanla bu dem,

Sızladı her bir teli kalbimin tıpkı keman,
Ciğerim kebâp oldu aman Sultânım aman!

Geçti bahar, esti hazân derûnum kan ağlar,
Yandı sînem, hûn oldu didem gözlerim çağlar;

Sarsıldı emel, uçtu ümit cana elvedâ!
Başladı hicrân, coştu hasret bana elvedâ!

Her yanım yara, ufkum kapkara, pür-melâlim
Ey Dost bir nazar kıl Allah için bîmecâlim!..