Sen Efendim tende cânımsın benim
Dü cihânda mihribânımsın benim

Çünkü zâtın bî-mira ey dost-ı Hakk
Rehber-i sû-yi cinânımsın benim

‘Afv-ı cürm için şefâ’at eyleyen
Bâ’is-i emn ü emânımsın benim

Yâ Habîballah dahîlek tut elim
Lutf ile imdâd-resânımsın benim

İftihârdır Fevzî’ye çün hizmetin
Ya şefî’ ‘izz ü şânımsın benim

Bu niyâzı ol dahi kıldı kabûl
‘Akd olundu hâsıl-ı Ümmü’r-Resûl

İbtidâki Cum’a-i Mâh-ı Receb
Gicesinde ol eb-i hayrü’n-neseb

Etdiği anda zifâf-ı pür-sürûr
Âmine’ye intikâl etdi o nûr

Ya’ni hâmil oldu ol ‘iffet-meâb
Buldu rahmi ol şerefle âb ü tâb

Ola bed’ ü hatmi her hayrü’l-kelâm
Cân ü dilden es-salatü ve’s-selâm

Çok acâib şey zuhûr etdi o ân
Şöyle kim envâr ile doldu cihân

Hem Kureyş’in söyledi hayvanları
Haml-i pâki kıldı tebşîr dilleri

Huşk u deryâda vuhûş u mahiler
Hak Muhammed oldu mahmûl dediler

Ol zamân şâhânının hep tahtları
Oldu menkus döndü nahse bahtları

Hem de ahres oldu şâhân ol gice
Bilmediler hâlleri oldu nice

Hem dedi ol kân-ı ‘ismet Âmine
Şol zaman k’oldum Resûlü zâmine

Mekke’den Şam-ı şerîfin evleri
Dahi etrâfındaki hep köyleri

Bil göründü bana oldu âşikâr
Cümlesi ha-kudret-i Perverdigar

Bir dahi işbu hikâyet kim gelir
Ağreb-i ahvâlden ma’dûd olur

Çıkdı şeytan Bû-Kubeys’in dağına
Sayha etdi soluna hem sağına

Duydular cümle şeyâtîn geldiler
Bâ’is-i sayha ne imiş bildiler