Diyerem aleme candı ağam
Kerbela mene mekandı ağam
Eşgini galubeladen alıp
Nekşeledim gelbime ağam, gelbime ağam

Vermenem eşgini özgelere
Gelbimin sahibi sensen ağam
Mecnun misali düşüp çöllere
Olmuşam men avare ağam, avare ağam

Vay, başı cidade galan Huseyn
Vay, gözü Zeynep’de galan Huseyn
Vay, ey gerip teşne leb ya Huseyn

Vay, Kerbela, Kerbela, Kerbela

Xaney-i Fatime’nin gülüsen
Sen Heyder-i Kerrar süsüsen
Ganı ganınnan olan nebinin
Eşrar-ı Beheşt’in seyyidisen, ağa seyyidisen

Yâreler gördüm o bedeninde
Fatime ağladan leblerinde
Semayı al gane boyadın
Xırda meler guzun ellerinde, ağam ellerinde

Vay, şehidi Kerbela ya Huseyn
Vay, geribi Neyneva ya Huseyn
Vay, tek zikrim Kerbela ya Huseyn

Vay, Kerbela, Kerbela, Kerbela

Gurbetin şeşguşe gebrin ağam
Türbetin derdime derman ağam
Nezer et ruhuma abad olam
Kaş ola men sene nefer olam, ağa nefer olam

Sesliyer Heyderiler ya Huseyn
Zikreder Fatimiler ya Huseyn
Sene şeyda olan her neferin
Tazeliyer peymanın ya Huseyn, ağam ya Huseyn

Ah, feryadım duysan ağam Huseyn
Ah, üzüme baxsan ağam Huseyn
Ah, hereminde ölsem ya Huseyn

Vay, Kerbela, Kerbela, Kerbela