Herkesin güldüğü bu günde bile
İçimdeki sızı dinmiyor Ana
Bayramda seyranda hep aynı çile
Baht bana yüzünü dönmüyor Ana

Girip bir biçimden başka biçime
Kapattım kendimi kendi içime
Ağustosta karlar düştü saçıma
Oğlun neden böyle onmuyor Ana

Öyle düşmüşüm ki Hakk’ın gözünden
Bol faizli hisse verdi hüzünden
Kadir kıymet bilmez kullar yüzünden
Yüreğimdeki kor sönmüyor Ana

Fidan diktim kurtlar yedi kökünü
Hasat vakti düşman yaktı ekini
Yüklemiş sırtıma bütün yükünü
Felek şu dalımdan inmiyor Ana

Bayramın ne feyzi ne bereketi
Götürmedi benden derdi mereti
Ağulu aş oldu kurbanın eti
Ağız tadı ile yenmiyor Ana

Oğlun işte böyle kırık kanadı
Teslim bayrağını çekti inadı
Sorma bana nedir bu derdin adı
Denmiyor denmiyor denmiyor Ana

Ömrüm hatim oldu son cüzü kaldı
Elde heder olmuş bir mazi kaldı
Mülkî’nin ne tadı ne tuzu kaldı
Yaşamak içime sinmiyor Ana