Ya ilahi, sen bilirsin kulların ahvalini!
Kudretinden halk edersin sen bütün efâlini
Zulmedenler haddi aşmış sürdürür amalini
Arz-ı İslâm oldu işgal sevk eder pâmâlini
Günbegün mazlumların tahkir ederler halini.

Kan, irin, gözyaşlarından bir denizdir yeryüzü
Saltanat kurmuş zulüm, mazlumların yanmış özü
Katl-i şeytan oldu kanun, hapsolur hakkın sözü
Vasf-ı insan yok kılınmış ism-i İslâm’dan gözü
Kapkaranlık bir asırdır mazlumun yok gündüzü.

Sünnetindir; her devir mel’un birer tağut çıkar
Kudretinden bir mücahit karşılar, derken yıkar
Her zaman ifsadçı vardır halk içinde sahtekâr
Hiç zulüm olmazdı bunca yeryüzünde payidar
Arzı doldurmuş da artık meyli göklerdir taşar.

Karışında durdu İbrahim Halil, nemrutların
Azdı fir’avn, yıktı Musa, çöktü taht tağutların
Geldi Davut kırdı, beyninden vurup calûtların
Son Resul yıkmıştı küfrün, hükm-ü cehlin putların
Kesti ashab zulm-û küfrün, hem bütün merdutların.

Nerde İbrahim Halil’in put kıran pak milleti
Hem Muhammed Mustafa’nın nerde tevhid ümmeti
Cümleten insanlığın iflahıdır hep sünneti
Kurtuluş ancak bu yoldur hem de Hakk’ın himmeti
Hem bu dünyadan saadet hem görürler cenneti.