Gözlerim acı çeker yokluğuna baktıkça
Melekler,melekler seni taşır gamlı omuzlarımda
Bu gün saçlarımı topladım akşamın sokağında
Ellerimde duruyor beyazlığın
Kalbimle çalıyorum sana benzeyen bütün çehrelerin kapılarını
Yanlış düğmelediğim hırkamın arasından,
Acemi bir rüzgar gibi giriyorsun içime.
Sarsıyorsun beni, beni,beni yakalıyorsun annem.
Dünyanın yalanı çarpmasın diye yüzüme
Beni çağırıyorsun anne.
Cennete götürecek duaların haylaz duran yakama iliştirip gidiveriyorsun

Gözlerim acı çeker yokluğuna baktıkça
Melekler seni taşır gamlı omuzlarında
Bir saate bakıyorsun anne,bir de bensizliğe
Pencerenin kahkülleri perdeleri açarak
Her akşam uyandırıyorsun sevimli telaşını
Kapının yanına tahta sandalyeni atıp
Geleni,geçeni bana benzeterek avutuyorsun kendini
Tespihinin gölgesiyle oynadığında kediler
Gülümseyerek dinliyorsun vaktin en geç ezanlarını

Anne
Seni bensizlikten başka telaşlandıran
Beni de sensizlikten başka gamlandıran
Hiçbişey yok inan
Gözlerim acı çeker yokluğuna baktıkça
Melekler seni,seni taşır gamlı omuzlarında

Kurumuş çamaşırları katlayan gölgeni görüyorum antreden
İnce sesinle söylediğin şarkıların arasına
Salkım salkım dökülüyor gözyaşların
Ve biliyorum ki o çamaşırlar hiç kurumuyor
Ve biliyorum ki sesinle kapatıyorsun acını toprağın
İlk,ilk yaramazlığımı affeden arkadaşım annem
Son pişmanlığımı affeden dostum,annem
Sen,sen yüreğimden silkelemeye kıyamadığım cennet kilimi
Sen yattığımda kalbimi uyutmayan şefkat döşeği
Ve sen,sen çocukluğumu sakladığım gözyaşı hazinesi
Gözlerim acı çekiyor yokluğuna baktıkça
Melekler seni taşıyor gamlı omuzlarında

Elbisenden bir parça koparıp,bağladım gözlerimi annem
Bağladım ki,bağladım ki gözlerim senden kalan son parçalara yapışsın
Üzerime göçen yetimliğin altında kaldım anne
Benim depremim sensizlikle başladı

Kaldırıma uzatılmış ayakların dağladı taşların bağrını
Şimdi taşlarda ağlıyor anne
Şimdi taşlarda çekiliyor yüzünden
Seni son kez tutayım kucağımda
Sen beni taşlardan ve duvarlardan sakladın o gece
Bana izin ver anne
Bana izin ver anne ben de seni cennete kadar saklayım içimde
Anne,anne sana bu acıyı yokluğun kapanmış gözlerinden yazıyorum
Sana bu acıyı son nefesini şehadetlerle süsleyen içli topraklardan yazıyorum
Kalemimin mürekkebi gözyaşlarımdan
Gözyaşlarım saçlarında beyaz bir kaftan gibi duruyor anne
Üzerime göçen yetimliğin altında kaldım
Beni son kez uğurladığın kapıların kursağında uyudum
Ve yutkundukça kalbime batan sensizliğin altında kaldım bende
Benim depremim,benim depremim şimdi başladı annem
Şimdi başladı,gözlerim acı çeker yokluğuna baktıkça
Melekler,melekler seni taşır gamlı omuzlarıma