Ey Muhammedul Emînê lafz şîrîn û namîdar
Em bi eşq û bi hesreta tene her demû her car
Bi çûnate li vê dinyê em man bê xwedîy û yar
Hebûna me her bi te bû hême fam kir ey Resûl

Ey Resûl em va dîsa aşiq û hayranê te ne
Hem bi mal û hem bi cane xwe fedayê dawa te ne
Li hember zulmê cehd dikin em li pey sunneta te ne
Em tawîz nadin ti demê ji dawate ey Resûl

Ey Resûl dîsa Ebu Cehîl bi cehaleta xwe
Benî Qaynuqî jî bikîn û bi xîyaneta xwe
Derdê mezin Îbnî Selul jî herdem bi nîfaqa xwe
Êrîşê tînin dînê te ummeta te ey Resûl

Ey Resûl ger lîbasekî ji agirbejî îman
Wek Xebbab û, Bîlal û wek Îbnî Mes’ud û Selman
Da’watey azîz naberdin ger bibin ji mal û can
Ew heval bûn em bira ne ji rêya te re ey Resûl

Azîzî layiqê navê te ye Ewropî famkor in
Rahmetellîl alemîn î lê belê ew nankor in
Lê ji me re can û canan î canê me ji te re qurban
Herdem bîjî wê her bîjî hem sunnet û hem Qur’an