Ses pazarı kurulanda,
Cevher ise söz konuşa…
Diller yorgun düştüğünde,
Destûr ala göz konuşa…
Gözler gönül aynasıdır;
Perde gide öz konuşa…
Dostun dosta armağanı,
Gül endamlı naz konuşa…
Nazın ince tellerinde,
Efkârlanıp saz konuşa…
«Ben»i atıp bir kenara,
Ezgilerde «biz» konuşa…
Can yoldaşlık hakkı içün,
Hem ekmek hem tuz konuşa…
Çıkıp kutlu yokuşları,
Titremeyen diz konuşa…
Alperenler göç edende,
Bıraktığı iz konuşa…
Küller suskun kalır ise,
Yüreklerde köz konuşa…
Ozan dili çevik olur.
Doğru lâkin az konuşa…