Çün sana gönlüm mübtelâ düşdü
Derd ü gam bana âşinâ düşdü
Zühd ü takvâya yâr idim evvel
Aşk ile benden hep cüdâ düşdü
Vâiz ider gel aşkı terk eyle
Nideyim sabrım bî‐vefâ düşdü
Nice terk etsin aşkı şol âşık
Ana karşı sen mehlikâ düşdü
jVechini görsem dağılır aklım
Zülfün ona çün muktedâ düşdü
Kim seni buldu kendi yok oldu
Vaslına ey dost cân bahâ düşdü
Aşka uşşâkın da’vet etmişsin
Cân kulağına ol sadâ düşdü
Bu Niyâzî’nin hiç vücûdunda
Zerre komadı hep bekâ düşdü