Bu şiir, bir mektubun, hitap kısmıdır ancak…
Ay Yüzlüm, ne acıdır… yeterli olmayacak…

Sen, yeryüzü Güllerden, göğü nurlardan âlem…
Bir âlemi kağıda, nasıl sığdırsın kalem…
Sen, bütün şâirlerin, yutkunduğu dizesin …
Bir şiire vasfını, gönlüm nasıl özesin …
Türkçe’ye çok bakındım, kelime bulamadım…
Dağıttım Arapça’yı… adım yol alamadım…
Dîvân edebiyâtı büründü sükûnete…
Mesnevî gidemedi, Sen’den bir karış öte…
Bulduğum tek bir zamir, Sen’den hisseme düşen…
Bir muhâtap sîgası: O da “Sen”… yalnızca “Sen…

Ey Yûsuf’un zindanı… Züleyhâ’nın gözleri…
Ey hazin gecelerin ağaran gündüzleri…
İsim verdim olmadı, tasvîr ettim olmadı…
Sırtımdaki heybede, gayrı sözcük kalmadı…
Çatlasam beyhûdedir, “Sen’i anlattım” diye…
Güneşin huzurunda, söz düşer mi gölgeye…
Sende bir cümle varsa, ödünç ver, yalvarırım…
Seni anlatamadan, Sana nasıl varırım…
Hangi kitaplardasın… tercümen var mıdır Dost…
Şu ilim dedikleri, İsmin kadar mıdır Dost…
“Aşk”ın yazılışında, üç noktada gizlisin…
Meçhûle mi nişanlı, meçhûle mi sözlüsün…

Ömrü çöllerde geçmiş, bulsa Mecnûn bulurdu…
Dağlardaysa vuslatın, Ferhat’a yâr olurdu…
Bir Zümrüd-ü Ankâ’nın kanadından tutardım…
Bilsem Kaf Dağı’ndasın… gelmeye can atardım …
Adına Gül demişler, hangi gül bağındasın …
Nazlı bir gelin kızın, telli duvağındasın…
Ne desem, nasıl desem, dilimde kör düğüm var…
Söylediğimden öte bildiğim, gördüğüm var…
Bir yolu yok mu bilmem, yazabilmenin başka…
Ah gözlerim, bir kalem tutabilseydi… keşke…
Çok şeyler hissederim, dile döküp, diyemem…
Çıkmak için yalvaran, kalbi söküp, diyemem …
Belki şimdi, diyerek umutla coşmaktayım …
Kör gözlerimle Senin peşinde koşmaktayım …
Yavru bir güvercinin kanatları, ellerin …
Ayakların, tâcıdır, sevdâ kokan güllerin …
Bilmem ki, gökyüzünde hangi yıldız gözlerin…
Saçların tûfânıdır, en uçsuz denizlerin…
Bağlarsan tûfân diner, savurduğunda eyvâh…
Bir gece ki saçların, upuzun ve simsiyah…
Sûzinâk makâmının, meyan faslıdır sesin,
Hicaz taraflarından, sam yelidir nefesin …
Yüzün dedim, tükendi kalemin tahammülü…
Bir cennet ki, kapısı bir tek bana sürgülü…
İlâhi bir kudretin, tecellîsidir yüzün…
Bir yanağın tebessüm, diğer yanağın hüzün…
Şevvâl müjdecisidir, Gül’üm… Hilâl kaşların…
Alnın güzergâhıdır, göç yorgunu kuşların…
Sen Asılsın… sözlerim, birer kuru izâfet…
Seni anlatamayan, tüm şiirleri affet…

Bir ifâde gayreti, hüsrân oldu böylece…
Ve bütün yazdıklarım, “Bir Hitaptır”… sadece…