Ne keyfim kaldı ne de neşem,
Şiirlerim sahipsiz sen yoksun diye.
Duman tütüyor şimdi gönül köşem,
Ateşim İbrahim’siz sen yoksun diye.
Kimse bilmiyor usulca kanıyorum,
Ay gecemi kuşattı, sana uyanıyorum.
Semahdayım hasretine cem ediyorum,
Gülbenk’ler dilsiz sen yoksun diye.
Güzelliklerin mimarı gözlerini getir,
Yıllarım feda olsun koy heybene götür.
Esrar Dede zem etti satır satır,
Şairler sözsüz sen yoksun diye.
Hayyam’da demlensin sözlerim,
Zifiri sevdalarda kırılsın sazlarım.
Gözlerin beşiğinde düşlerimi sallarım,
Ninni’ler namesiz sen yoksun diye.
Hallaç olup taşlandım aşk pazarında,
Adını haykırdım Ferhat’ın mezarında.
Boğuldum defalarca ayrılığın girdabında,
Ölümler ecelsiz sen yoksun diye.
Yoksun şimdi ah’u zarım söylesin,
Nabi dile gelsin inkisarım söylesin.
Gamzelerin deruni intizarım söylesin,
Şu gönül sahipsiz, sen yoksun diye.