Kaç asırdır işgalde İslâm’ın mukaddesi
Sebep ne, Müslümanın niçin çıkmıyor sesi

Kendine gel, şöyle bir dönüp de bak mâzîne
Vefâ borcun yok mudur Şehidine Gazine

Tarihin şan ve şeref, gittiğin yol Hakk yolu
Bu topraklar, yiğitler doğuran Anadolu

O analar her dâim başımızın tâcıdır
Ne derdimiz var ise, o derdin ilâcıdır

Bak Şehid yavrusunu bağrına basa basa
Anne duâ ediyor gece-gündüz Hamas’a

“ Allah’ım boş çevirme, sana açılan eli
Sen’sin “El-Kahhar” olan, kahreyle israil’i

Sabra, şükre sarılıp öfkesini yutuyor
“Okçular Tepesi”nde Gazze nöbet tutuyor.”

Bugün bize ne oldu? biz dün böyle değildik
Şaşırınca kıbleyi, eğildikçe eğildik

Yıkılmadık ne kaldı? daha ne var yanacak
Uyuyorsa vicdanlar, ne zaman uyanacak

Uyanmayan vicdanlar ya ölmüş ya çürümüş
Kör olası gözleri, kin ile kan bürümüş

Dengesiz bir dünyayı, düşürmüyor dehşete
Ne kadar dayanacak insanlık bu vahşete

Yedi deryâ yanıyor, bir damla gözyaşında
Bir mazlumun bin âhı toprağında, taşında

Duymuyor görmüyorlar, gözler kör, kulak sağır
Yolun ne kadar uzun, yükün ne kadar ağır

İstihdam garantili, bak bu çağın her putu
Örnek alır kendine firavun’u, nemrut’u

Ehl-i küfrün gıdâsı hep İslâm’a düşmanlık
Görülmez kâfirlerde en ufak bir pişmanlık

Cepheler mi, cepler mi? nöbet yerin neresi
Ya cennet bahçesidir, ya cehennem deresi

Nöbet yeri cephedir, cepte nöbet tutulmaz
Hiçbir zaman Vatana ihânet unutulmaz

Yiğitleri cephede Ecdat alnından öper
Cepte nöbet tutanın silâhı geri teper

Her cephesi boş kalır cepte nöbet tutanın
Biraz Allah’tan korkun!… hayâ edin, utanın