Zulüm cana kasteden son noktadadır
Yasir Ailesi işkencenin içinde
Sümeyye şehadete koşan şehitlerin öncüsü
Ebu Cehil karşı kara sayfaya
Firavun’un yanı başına yazılan isim
Zulüm taşınmaz olunca yollara düşer Müminler Peygamberin emriyle
Habeşistan’a hicret
Necaşi adil hükümdar
Konutlarına merhamet sunar
Ne ki durur mu müşrikler
Yola düşer kinle donatılmış elçiler sandık sandık hediyeler
Varır dururlar Necaşi’nin huzuruna
Müminleri bozgunculukla suçlayarak
Başlar konuşma
Necaşi müminleri de dinler
Dinleme onları dese de müşrikler
İki taraf dinlenmeli
İki taraf korkusuzca ve açıkça konuşabilmek her yerde ve her zaman
Kendine güvenenler korkmaz bundan
Telaşa düşenlerin korkudan titreyenlerin sarayları samandan
Konuştu Cafer bin Tayyar
Biz kötü bir kavimdik
Yetim malı yer yoksulu gözetmezdik faiz alıp verir her kötülüğü işlerdik
Allah içimizden emin bir elçi gönderdi
Onunla gelen çağrı tüm kötülükleri iyiliğe çevirdi
O anneye babaya ve akrabaya iyiliği önerdi
İşte bu adamlar işte bu gözleri açık körler
Hakikati kuşanıp gelen ışığı göremediler
Karanlık içinde çakılı kaldılar bu yüzden de bize yapmadık kötülük bırakmadılar
Biz de adil olduğunuza inandığımız için sağındaki ülkenize
Meryem’den sordu Necaşi
Okudu Kur’an’dan Cafer
İrkildi hükümdar haykırdı
Bu Hakk’tan gelendir ancak
Kirli hediyeleri kara yüzleri
Kursakta düğümlenen hayalleriyle döndüler müşrikler geriye