Kim bilir hüzün sevince,
Öfke muhabbete kapıdır,
Her acının sonu tatlı,
Şer bildiğinde hayr vardır.

Hakikate susamış nice can,
Hiç uğruna giden hayatlar,
Bir hûû dese aydınlanacak,
Erenler kapısını çalanlar

Hayreti dikkat ki çoğu zaman,
Nasibe inanmıyor insan,
Öyle bir hırsa esir ki; adı,
Kadere küs düzene isyan.

Otağını dünyaya kuran insanlar,
Yol hiç bitmeyecek sanırlar.
Cenneti rahat içinde arayanlar,
Onlardır işte hayale dalanlar.

Bir katre sevgi için,
Heder oluyor yürekler,
Dünya denen zindanda,
Zehir oluyor ömürler.

Şöyle bir temaşa etsen,
Kainatta bir noktasın,
Onca kavgaya gürültüye,
Tefekkür etsen şaşarsın.

Ey zaman yolcusu,
İşte önünde yolun,
İster yürü ister koş,
Yeter ki incinmesin ruhun.

Sözler dökülür dilimden,
İlhamı benden değil,
Varlığım da yokluğum da,
O’ndan!Kendimden değil

Kaleme hak cümleyi yazdıransın sen Ya Hu,
Senle büyür ne düşse bu aciz nesirlerden,
Nuru ayn-ı sen oldun kararmış kalbimizin,
Kulun söyler hep seni, tek seni şiirlerden.