Âteş-i hicrinle can durmaz figâna başlar,
Kaynayup akar ol âteşle gözümden yaşlar.
Zerresi zâhir olsaydı ger beni yakan ödün,
Âlemi uçtan uca yaka idi hep âteşler.
Harfe savte dokunaydı bu iniltim şemmesi,
İnler idi yer ve gök dağlar ile hep taşlar.
Âteşim yâşım iniltim cân içinde gizlidir,
Zâhirimde yok içimde hâsıl oldu yaşlar.
Bîkesim bu âlem içre sırrıma yok mahrem,
Bilmedi derdim benim ne kavm ne kardaşlar.
Hâlime haldâş olan hem sırrıma sırdâş olan,
Cümle dağıldı başımdan kalmadı haldaşlar.
Mahv-ı sırfe düştü çün dil bunda ben oldum garib,
Yalnız kaldım tükendi kalmadı yoldâşlar.
Vech-i mutlak günde yüzbin çehreden yüz gösterir,
Yerde gökte anı yazar cümle-i nakkaşlar.
Nicesi tâkat getürsün ana karşı Mısrî kim,
Adın işitmekle düştü halka bu savaşlar.