Cân u başı işbu yolda eyledim şehâ fedâk
Mahrûm etme hürmetine kavl-i “levlâke levlâk”

Çün elest bezminde “belâ” ‘ahdi mest itdi bizi
‘Aklı yağmâ eyledik hem sînemizi çâkiçâk

Sözümüz hem özümüz birlikdedir Dost ile çün
‘Ahd ü peymân üzre kalb tanık vücûdun it helâk

Yüzünü yerlere sürüp arz-ı niyâz eyle kim
Hakk için vârını sarf it hem vücûdun eyle hâk

Râhatı terk eyle bulsun bu gönül râhatını
Çün huzûr-ı kalb olunca cümle a’zâ oldu pâk

Her umûrun Hakk’a tefvîz eyleyüp kayd eyleme
Ki hevâ-yı nefs için olma perîşân gâmnâk

Mukadderdir her işleri edüp kılan hem itdiren
‘Âciz-i bîçâre kullardan ümîd itme hâşâk

Nice şâhlar pâdişâhlar kapısı muhtâcıdır
Böyle efendiye kul olmuşdur ol zât-i pâk

Yak vücûdun şem’-i nârına sakın fevt eyleme
Sûz-i Hakk’la Sûziyâ kalbini eyle sûzinâk