Ey nübüvvet tahtının şâhı Habîb-i Kibriyâ
V’ey risâlet evcinin mâhı Habîb-i Kibriyâ

Cilvegâhın kurb-i “ev ednâ” makâmın “lâ mekân”
“Kâbe kavseyn”in şehinşâhı Habîb-i Kibriyâ

Bezm-i “ev-ednâ”ya vardı hil’at-i “levlâk” ile
Giydi tâc-ı “lî-maallah”ı Habîb-i Kibriyâ

Da’vet-i Hakk erişüp halvet-serây-ı vahdete
Baş gözüyle gördü Allah’ı Habîb-i Kibriyâ

Erdi zât-ı Hakk’a hâil olmadı yüz bin hicâb
Kat’ edüp bir demde ol râhı Habîb-i Kibriyâ

Cürmü çok ammâ Zekâî şübhesiz mağfûr olur
Dilerse Hakk’dan o gümrâhı Habîb-i Kibriyâ