Gönül sana virenler cânı neyler
Devâsız derdine dermânı neyler

Başın top eyleyen ‘aşkın yolunda
Ayakdan özge ol çevgânı neyler

Sana bende olan Mısr’ında hüsnün
Digil Yûsuf gibi sultânı neyler

Gönül iklîmine şâh oldu ‘aşkın
Ana kulluk kılan hâkânı neyler

Gönül kân içdiğin dökende gözden
Gözüm tıflî kimi giryânı neyler

Taşup mihrinle dil kaynasa gözüm
Cihân gark itmeğe tûfânı neyler

Pişiren ham iken mihrinle bağrın
Kebâb idüp ciğer biryânı neyler

Dehânın dürc-i gevherdir diyenler
Leb-i la’linden özge kânı neyler

Sorun cehl-i mürekkebden dem uran
Ki ol ‘ilmi ile ‘irfânı neyler

Görenler Rûşenî’den Gülşenî’yi
Delîl ü hüccet ü bürhânı neyler