Kapanır ise bir kapu
Ne kapular açar Mevlâ
Tevekkül et yeme kaygu
İşini hoş yapar Mevlâ

Tabîbindir senin inan
Eder her derdine dermân
Olur müşkillerin âsân
Kılar zahme tîmâr Mevlâ

Günâh dermânı istiğfâr
Demiş Peygamber-i Muhtâr
Hemân sen ağlayup yalvar
Kulunu yarlıgar Mevlâ

Sığın hem ana şeytândan
Dahi dost gibi düşmândan
Niyâz eyle dil ü cândan
Adû mekrin bozar Mevlâ

Gurûr etme öğerlerse
Hazîn olma söğerlerse
Tahammül et döğerlerse
Olur nâçâra çâr Mevlâ

Suâl et ‘âfiyet her dem
Şikâyet etme gelse gam
Hemîn ol sâbir ü ebsem
Kışı eyler bahâr Mevlâ

Güneş-veş ‘âmmeye nef’ et
Hızır-veş çağırana yet
Tarîk-ı muhsinâta git
Ki bire on yazar Mevlâ

Telattuf eyle yârâna
Teleyyün eyle düşmâna
Otur kalk gez hakîrâne
Eder a’dâyı yâr Mevlâ

Sakın bühtân u gıybetden
Dahi buğz u ‘adâvetden
Edîblerden edeb öğren
Ki bî-ân yakar Mevlâ

Zinâdan çün eşed gıybet
Düşürür meclise zulmet
Verir câlislere kasvet
Eder hem ihtimâr Mevlâ

Sevinme mâl-ı dünyâya
Kıvanma zühd ü takvâya
Tekebbür etme ednâya
Sana hürmet kılar Mevlâ

Hakîr zannetme dervîşi
Odur Hakk sevdiği kişi
Anı bil şöyle ey şaşı
Ki etmiş bahtiyâr Mevlâ

Edüp yağma kamu vârın
Kabûl etmiş hemân yârın
Zelîl bu gün ‘azîz yârın
Kılısar şehriyâr Mevlâ

Dakîkdir kalbi miskînin
Yıkarsan yıkılır dînin
Yaşını bil ki şâhînin
Edüpdür ihtisâr Mevlâ

Hazer kıl ehl-i ilhâddan
Urur yolunu ol râhzen
Tutar isen sözümü sen
Elini bil tutar Mevlâ

Erenler-veş giyer bir tâc
Henüz bilmez nedir minhâc
İşi gücüdür istidrâc
Hemîn der kârgüzâr Mevlâ

Be-sûret ehl-i Hakk’lar var
Ki dünyâ ehlidir anlar
‘Azâbı anlara ey yâr
Ediser bî-şümâr Mevlâ

Kanı bir sâlik-i sâdık
Kanı bu yola bir lâyık
Kanı zikr ile mest ‘âşık
Ki der leyl ü nehâr Mevlâ

Sebebler halk edüb Rezzâk
Verir mahlûkuna erzâk
Teşebbüs etmeyen fakfâk
Me’âşında sıkar Mevlâ

Katî çok sûret uğrusu
Bilinmez özü doğrusu
Zamânın balsız arısı
Yaratmış sad-hezâr Mevlâ

Çalış sen zikr-i tevhîde
Demâdem dîni tecdîde
Gönülden mâsivâ gide
Ana ol dem sığar Mevlâ

Lisânın ile zikr eyle
Dahi kalbinle fikr eyle
Ganî Vehhâb’a şükr eyle
Sever ol Kirdigâr Mevlâ

Dilinde virdi olmayan
İçinde derdi olmayan
Ki ‘aşk oduna yanmayan
Hârı nâra yakar Mevlâ

Şu kez zikr eyle dün ü gün
Diyeler tâ sana Mecnûn
Sakın olmayasın mahzûn
Seni kılmaz nâçâr Mevlâ

Tevekkül eyle her işde
Koma gönlünü teşvîşde
Koyupdur kalb-i dervîşde
Bu ‘aşkı yâdigâr Mevlâ

Bu nazmı sanma yâbânî
Çün ol ilhâm-ı Rabbânî
Okuyup pendi tutanı
Erenlere katar Mevlâ

Edersen zikri Kuddûsî
Siler kalbindeki pâsı
Komaz hîç dilde vesvâsı
Hem eyler pâyidâr Mevlâ